سندرم باند ایلیوتیبیال

سندرم-باند-ایلیوتیبیال

سندرم باند ایلیوتیبیال (ITBS) یک آسیب شایع جانبی زانو است. استفاده بیش‌ازحد و خمیدگی و کشیدگی مکرر زانو معمولاً باعث این نوع آسیب می‌شود. زمانی این آسیب رخ می‌دهد که باند IT سفت، تحریک یا ملتهب شود. این سفتی باعث ایجاد اصطکاک در قسمت خارجی زانو در هنگام خم شدن می‌شود که دردناک است. گاهی‌اوقات این سندرم باعث درد مفصل ران می‌شود.

باند ایلیوتیبیال (باند IT) قسمتی طولانی از بافت همبند است که در امتداد قسمت بیرونی پای شما از لگن تا زانو و ساق پا امتداد دارد. باند ایلیوتیبیال به کشیده شدن، پیچش و چرخش لگن شما کمک می‌کند. همچنین این باند به تثبیت و حرکت پهلوی زانو کمک کرده و در عین حال از قسمت بیرونی ران محافظت می‌کند.

سندرم باند ایلیوتیبیال چیست؟

این مشکل وقتی ایجاد می شود که تاندون باند ایلیوتیبیال به علت ساییدگی روی استخوان ران یا زانو تحریک شده و ورم می کند.این تاندون در قسمت بیرونی پا قرار دارد و از بالای استخوان لگن شروع شده و به زانو می رسد.

وقتی این تاندون بیش از حد سفت شود روی استخوان ها ساییده می شود.دلایل متعددی برای سفت شدن باند ایلیوتیبیال وجود دارد. تاندون‌ ها ساختارهایی منعطف و کشسان هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می‌ کنند.وقتی عضله فشرده می شود، تاندون استخوان را کشیده و این امر باعث حرکت استخوان می شود.

چه کسانی بیشتر در معرض این سندرم هستند

Sport

جوانانی که مرتب ورزش می کنند بیشتر در معرض ابتلا به این سندرم هستند. ورزشکارانی که مستعد تر هستند عبارتند از:

  • بازیکنان بسکتبال
  • دوچرخه ‌سواران
  • بازیکنان هاکی
  • دونده ها
  • اسکی بازان
  • فوتبالیست ها

حتی اگر ورزشکار نباشید، مشخصه هایی هستند که شانس بروز این سندرم را زیاد می کنند از جمله:

  • پا های پرانتزی
  • کوتاه تر بودن یکی از پاها
  • آرتروز زانو
  • به داخل چرخاندن مچ پا حین راه رفتن
  • ضعف در عضلات ران، کفل یا ماهیچه های شکمی

علت سندرم باند ایلیوتیبیال

دونده های حرفه ‌ای مخصوصاً ورزشکارانی که مسافت‌ های طولانی را می‌ دوند، بیش از سایرین در معرض ابتلا قرار دارند.این سندرم حدود ۱۲ درصد از آسیب های وارد شده به دوندگان را تشکیل می ‌دهد.زنان بیش از مردان دچار این مشکل می شوند. زانو ‌دردی که علت اصلی اش سندرم باند ایلیوتیبیال  است روی ۲۵ درصد از افراد تاثیر می گذارد.

باند ایلیوتیبیال زمانی متورم و تحریک می شود که کشیده شده و روی استخوان ساییده شود. علل احتمالی سندرم باند ایلیوتیبیال عبارتند از:

چرخش بیش از حدِ پا به داخل . پا طبیعتاً باید به خارج چرخیده شود. این حرکت، باند ایلیوتیبیال را کشیده و آن را به استخوان ‌ها نزدیک‌ تر می ‌کند.

فشردگی باند ایلیوتیبیال زمینه ا‌ی . احتمال دارد فرد با مشکل باند ایلیوتیبیال به دنیا بیاید. باند ایلیوتیبیالِ فشرده و سفت شده ممکن است به دلایل زیر به استخوان ساییده شود:

  • سرد کردن بسیار سریع بعد از ورزش
  • استراحت نکردن
  • عدم انجام حرکات کششی قبل از ورزش
  • فشار آوردن به بدن در طول ورزش
  • دویدن روی سطح کج و ناهموار
  • دویدن روی مسیر سر پایینی
  • گرم کردن سریع قبل از ورزش
  • کفش های کهنه و فرسوده
فشردگی-باند-ایلیوتیبیال

علائم سندرم باند ایلیوتیبیال

سندرم باند ایلیوتیبیال به‌دلیل اصطکاک بیش‌ازحد باند IT با استخوان ایجاد می‌شود. این سندروم در درجه اول آسیبی است که در اثر انجام بیش‌ازحد حرکات تکراری اتفاق میفتد. سندرم باند ایلیوتیبیال هنگام حرکت دادن زانو باعث اصطکاک، تحریک و درد می‌شود. به نظر می‌رسد این سندرم فقط در برخی افراد اتفاق میفتد اما دلیل ایجاد آن نامشخص است.

درد ران و کفل

باند ایلیوتیبیال مدام روی استخوانِ تروکانتِریک بزرگ در ران ساییده می شود. تروکانتریک بزرگ جایی است که استخوان در نزدیکی بالای فِمور، عریض می شود.

این سایش سبب التهاب تاندون و درد ران می شود. ممکن است صدای ترق تروق هم بشنوید.

آناتومی-بورس-تروکانتریک

احساس گیر کردن

فرد ممکن است در خارج از زانوی خود احساس گیر کردگی داشته و صدای ترق تروق بشنود.

زانو درد

استخوان اپی کندیل لترال در بخش خارجی زانو، نزدیک انتهای فمور قرار دارد یعنی جایی که استخوان عریض می شود.

باند ایلیوتیبیال فشرده و سفت شده مدام روی اپی کندیل لترال ساییده می شود یعنی دقیقاً نقطه ‌ای که زانوی خود را خم و راست می کنید.

این سایش سبب التهاب تاندون و درد زانو می شود.

آناتومی-کندیل

گرما و قرمزی

بخش بیرونی زانو احتمالاً تغییر رنگ داده و داغ شود.در ابتدا، درد بلا فاصله بعد از ورزش آغاز می‌ شود. با بدتر شدن سندرم، در تمام مدتِ انجام ورزش، فرد درد را حس خواهد کرد. در نهایت حتی زمان استراحت هم درد تجربه خواهد شد.

تشخیص باند ایلیوتیبیال

پزشک متخصص دکترحسین اکبری اقدم بعد از بررسی تاریخچه ورزشی فرد، علائم و معاینه فیزیکی، سندرم باند ایلیوتیبیال را تشخیص می دهد.همچنین علائم زیر چک خواهند شد:

  • صدا و احساس سایش در زمان حرکت زانو یا لگن
  • درد در قسمت تروکانتر بزرگ در یک یا هر دو ران
  • درد در اپی کندیل لترال در یک یا هر دو زانو
  • دردی که با انجام ورزش بد تر می شود
  • دردی که با طی کردن مسیر سرپایینی بد تر می شود.

درمان سندرم باند ایلیوتیبیال

سندرم باند ایلیوتیبیال معمولاً به‌طور مؤثری ازطریق درمان‌های محافظه‌کارانه بهبود می‌یابد و مدیریت می‌شود.

درمان‌های محافظه‌کارانه عبارت‌اند از:

  • مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)
  • استفاده از کمپرس یخ و استراحت دادن به ناحیه آسیب‌دیده در هفته اول پس از شروع علائم
  • انجام حرکات کششی به‌صورت روزانه
  • تقویت عضلات، مانند عضلات لگن

برای موارد بسیار شدید و مزمن، تزریق کورتیکواستروئید یا جراحی ممکن است یک گزینه باشد. اما باید با درمان‌های محافظه کارانه شروع کنید و ثابت قدم باشید.

کاهش ریسکِ بروز سندرم باند ایلیوتیبیال

می‌توان با اصلاح فعالیت‌های بدنی و ایجاد تغییراتی در کفش‌های مورد استفاده، از سندرم باند ایلیوتیبیال جلوگیری کرد. نکاتی برای جلوگیری از سندرم باند ایلیوتیبیال عبارت‌اند از:

  • تغییر روال تمرین. فردی که مبتلا به سندرم باند ایلیوتیبیال است باید از دویدن روی تپه‌ها یا سطوح ناهموار اجتناب کند. او باید از تمرین بیش‌ازحد اجتناب کند و از استراحت کافی بین جلسات بهره‌مند شود. او همچنین می‌تواند محیط تمرینی جدیدی پیدا کند که استرس کمتری روی زانوی او اعمال کند.
  • کشش برای جلوگیری از سفتی. برای حفظ انعطاف‌پذیری در لگن و بالای ساق، فرد باید به‌طور مکرر ناحیه باند ایلیوتیبیال، ازجمله بیرون ران و همسترینگ را تحت کشش قرار دهد.
  • تهیه کفش‌های جدید برای فعالیت‌های ورزشی. جایگزینی کفش‌های قدیمی با کفش‌های جدید می‌تواند از راه رفتن ناهموار به‌دلیل ساییدگی کف کفش جلوگیری کند.
  • مشاوره با فیزیوتراپ. فیزیوتراپ می‌تواند با بیمار برای شناسایی علل بیومکانیکی سندرم باند ایلیوتیبیال کار کند. او همچنین ممکن است یک برنامه توانبخشی برای کار بر روی انعطاف‌پذیری، قدرت و حرکت کنترل‌شده لگن، ران، پا، مچ پا و زانو ارائه کند.

سندرم باند ایلیوتیبیال قابل پیشگیری است و ورزشکاران معمولاً می‌توانند با اصلاحاتی به فعالیت‌های ورزشی خود بازگردند.