چه ورزشکار باشید و چه فردی که سبک زندگی فعالی دارد، مهم است که از آسیب های مختلف زانو، علائم و درمان های مناسب آگاه باشید. یک درد جزئی امروز اگر به درستی مورد توجه قرار نگیرد، فردا میتواند به یک مسئله اصلی تبدیل شود.
شناخت علائم آسیب دیدگی زانو به شما این امکان را می دهد که اقدامات مناسب و انتخاب درست را انجام دهید. با این حال، به عنوان یک قانون سرانگشتی، اگر احساس میکنید چیزی در مورد زانوهایتان وجود دارد، از بهترین متخصص ارتوپدی دکتر حسین اکبری اقدم مشاوره پزشکی بگیرید. 10 آسیب شایع زانو به خصوص در بین ورزشکاران را بخوانید!
شکستگی کشکک آسیب های جدی زانو است که می تواند منجر به آسیب عمیق شود. این زمانی اتفاق می افتد که شما مستقیماً روی کاسه زانو، از طریق استفاده بیش از حد، یا از طریق ضربه مستقیم یا ضربه مستقیم می افتید. اگر میزان استرس بیش از آن چیزی باشد که استخوان می تواند تحمل کند، می تواند منجر به شکستگی شود. این نوع آسیب ها بسته به محل، شدت و نوع می تواند متفاوت باشد.
تشخیص با تعیین نحوه ایجاد آسیب، از طریق معاینه فیزیکی و یافته های رادیولوژیکی انجام می شود. درمان ممکن است شامل تنظیم مجدد، ترمیم جراحی یا استفاده از وسایل حفاظتی و کمکی (زانوبند، گچ گیری یا عصا) باشد. ورزشکاران می توانند با آماده سازی تدریجی کشکک به روشی ایمن و موثر تحت توانبخشی قرار گیرند.
بیماران مبتلا به شکستگی کشکک معمولاً با مدیریت صحیح بهبودی کامل پیدا می کنند. آنها می توانند در عرض چند هفته یا چند ماه تحت راهنمایی دقیق فیزیوتراپیست یا متخصص خود ورزش را از سر بگیرند. در صورت توانبخشی ضعیف، این نوع شکستگی می تواند به شرایط دیگری مانند آرتریت پس از ضربه، کندرومالاسی یا سندرم درد کشکک ران تبدیل شود.
دررفتگی های زانو را می توان به دو دسته پرسرعت و کم سرعت طبقه بندی کرد. دررفتگی زانو با سرعت بالا عموماً در اثر یک نیروی خشونت آمیز مانند تصادفات وسیله نقلیه ایجاد می شود. در همین حال، دررفتگی های کم سرعت زانو اغلب در محیط های ورزشی رخ می دهد.
دررفتگی زانو در ورزشکاران زمانی اتفاق می افتد که پا بر روی زمین کاشته می شود و تغییر جهت سریع یا حرکت پیچشی رخ می دهد. این در ورزش هایی مانند فوتبال، دوچرخه سواری، اسکی، ژیمناستیک و پرش طول رایج است.
برای بررسی آسیب، پزشک در ابتدا نبض های دیستال را بررسی می کند، به خصوص روی پا، زیرا آسیب عروقی با دررفتگی زانو شایع است. آنها همچنین ممکن است برای تعیین میزان آسیب استخوان درخواست آزمایش اشعه ایکس کنند. بیماران همچنین ممکن است تحت آرتریوگرام قرار گیرند که یک عکس اشعه ایکس از شریان برای بررسی صدمات شریانی است یا در برخی موارد سونوگرافی برای ارزیابی جریان خون شریانی.
درمان شامل جابجایی (برگرداندن ساق پا به موقعیت در فرآیندی به نام کاهش)، جراحی (شامل بازسازی زانو و ترمیم عروق برای حفظ جریان خون) و بیحرکتی برای جلوگیری از آسیب بیشتر است.
دررفتگی ها آسیب های جدی تلقی می شوند. در حالی که بهبودی امکان پذیر است، زانوی آسیب دیده معمولا ظرفیت قبلی خود را برای جذب استرس به دست نمی آورد. معمولاً پزشکان برای محافظت از زانو و در امان نگه داشتن آن از فشارهای ناخواسته، استفاده از بستهها یا وسایل حمایتی را تجویز میکنند.
بورس های زانو کیسه هایی پر از مایع هستند که در نزدیکی مفصل زانو شما قرار دارند. هنگامی که به درستی کار می کنند، به مفاصل کمک می کنند تا به آرامی هدایت شوند و از خراشیدن استخوان ها به تاندون ها، رباط ها و ماهیچه ها کمک می کنند.
بورسیت زانو زمانی رخ می دهد که یک یا چند بورس تحریک شده، ملتهب یا آسیب ببیند. فشار طولانی مدت، ضربات تروماتیک و حرکات تکراری (مثلاً دویدن) می تواند باعث اصطکاک تحریک کننده شود که می تواند منجر به بورسیت شود. اگر مفصل برای مدت طولانی در یک موقعیت نگه داشته شود، این بدتر می شود.
بورسیت ممکن است گاهی با برخی مشکلات دیگر زانو مانند آرتریت، شکستگی های استرسی و تاندونیت اشتباه گرفته شود. برای تشخیص صحیح مشکل، فیزیوتراپ یا پزشک ارتوپد ارزیابی کاملی انجام می دهد و آزمایشات خاصی را انجام می دهد (مانند اشعه ایکس، ام آر آی، سونوگرافی).
در بیشتر موارد، بورسیت زانو خود به خود با درمان کم یا بدون درمان برطرف می شود. با این حال، در برخی موارد ممکن است نیاز به مراقبت های پزشکی داشته باشد، و مداخله با هدف تسکین علائم است. این شامل درمان های اساسی مانند اصلاح سبک زندگی، درمان های خانگی و داروها است. برای علائم پایدار، گزینه های دیگر شامل تزریق کورتیکواستروئید، آسپیراسیون و جراحی است.
بیشتر بخوانید: مقاله بورسیت زانو
تاندونیت کشکک، که به آن تاندیوپاتی کشکک یا “زانوی پرش” نیز گفته می شود، یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد است که با فشار بیش از حد زانو مشخص می شود. ورزشکاران اغلب این نوع آسیب را در ورزش هایی که پرش یا فرود شدید معمول است (مانند والیبال، بسکتبال، پرش طول) به دست می آورند. همچنین زمانی اتفاق می افتد که بدن خود را به طور ناگهانی تحت تمرینات بیشتری قرار دهید یا روی سطوح سخت مانند بتن تمرین کنید. فشار اضافی روی تاندون منجر به پارگی های ریز می شود که عضله را ملتهب می کند.
تاندونیت کشکک معمولاً شروع تدریجی درد دارد. ورزشکاران با علائم خفیف تا متوسط حتی به تمرین و رقابت ادامه می دهند. در اولین آسیب آسیب ممکن است مشکلی ایجاد نکند و اغلب به سرعت بهبود می یابد. با این حال، اگر به طور مکرر اتفاق بیفتد، اشکها ممکن است سریعتر از آنچه بدن قادر به بهبودی باشد رشد کند. آسیب به تدریج بدتر می شود و منجر به درد و اختلال در عملکرد می شود.
برای تشخیص مشکل، پزشک با اعمال فشار به قسمتهای خاصی از زانوی شما برای تعیین نواحی دردناک ارزیابی میکند. برای تاندونیت کشکک، این در جلوی زانوی شما، درست زیر کاسه زانو خواهد بود. برای تشخیص قطعی تر، پزشکان آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سونوگرافی یا MRI را نیز انجام خواهند داد.
مداخلات پزشکی برای این آسیب همچنین شامل فیزیوتراپی است و حتی ممکن است شامل توانبخشی طولانی مدت باشد. با مدیریت صحیح آسیب و توانبخشی می توانید در اسرع وقت به پیست یا زمین بازگردید.
رباط ها نوارهایی از بافت همبند سخت هستند که یک مفصل را احاطه کرده اند تا حرکت را پشتیبانی و کنترل کنند. آسیب های رباط که معمولاً به عنوان رگ به رگ شدن زانو شناخته می شود، اغلب به دلیل آسیب ورزشی رخ می دهد که منجر به ناپایدار شدن مفصل زانو می شود. آنها همچنین حرکت زانوی شما را به شدت محدود می کنند.
زانو توسط 4 رباط اصلی که استخوان ران را به استخوان ساق پا متصل می کند، تثبیت می شود، یعنی:
رباط صلیبی قدامی (ACL) – رباطی در مرکز زانو که چرخش و حرکت رو به جلو استخوان ساق پا را کنترل می کند. آسیب ACL یک پارگی یا رگ به رگ شدن ACL است که در اثر توقف یا تغییر جهت ناگهانی، پریدن و فرود آمدن ایجاد می شود. در ورزش هایی مانند اسکی، بسکتبال و فوتبال رایج است.
رباط متقاطع خلفی (PCL) – رباطی در مرکز زانو که حرکت رو به عقب استخوان ساق پا را کنترل می کند. PCL، قوی ترین رباط زانوی شما، ممکن است در هنگام کشش یا پاره شدن با یک ضربه شدید و شدید، معمولاً در حین تکل فوتبال یا ورزش های مشابه، آسیب ببیند.
رباط جانبی خارجی(LCL) – رباط مسئول ثبات داخلی زانو. LCL می تواند در فعالیت هایی که شامل پیچش، خم شدن یا تغییر جهت سریع است آسیب ببیند. یک مثال زمانی است که داخل زانو در حین بازی فوتبال ضربه می زند.
رباط جانبی داخلی (MCL) – رباطی که زانو خارجی را تثبیت می کند. این آسیب که اغلب به آن رگ به رگ شدن MCL می گویند، در اثر ضربه مستقیم به قسمت بیرونی زانو، مانند هنگام بازی فوتبال یا هاکی، ایجاد می شود.
هنگامی که هر یک از این چهار آسیب می بیند، زانو در جهتی که رباط آسیب دیده بی ثباتی می شود،
برای تشخیص آسیب رباط، پزشک با معاینه فیزیکی شروع می کند. آنها زانو را از نظر تورم و حساسیت بررسی می کنند. این فرآیند می تواند ناراحت کننده باشد زیرا شامل حرکات مختلف زانو برای ارزیابی دامنه حرکتی شما و اعمال فشار خارجی بر روی زانو می شود.
میزان آسیب بر اساس سیستم درجه بندی، درجه I (خفیف)، درجه II (متوسط) و درجه III (شدید) طبقه بندی می شود. مدت زمانی که رگ به رگ شدن زانو ادامه می یابد به نوع رگ به رگ شدن زانو، شدت آسیب، برنامه توانبخشی و نوع ورزشی که انجام می دهید بستگی دارد.
آسیب های خفیف تا متوسط اغلب خود به خود بهبود می یابند. اکثر پارگیهای رباط جانبی (LCL و MCL) معمولاً نیازی به جراحی ندارند. با این حال، در مواردی که رباط های صلیبی (ACL یا PCL) پاره شده و بیش از حد کشیده می شوند، آسیب ترمیمی تنها گزینه خواهد بود. به طور کلی، شما می توانید با درمان مناسب و یک برنامه فیزیوتراپی خوب انتظار بهبودی کامل را داشته باشید.
سندرم باند ایلیوتیبیال (ITBS) یک آسیب شایع جانبی زانو است. استفاده بیشازحد و خمیدگی و کشیدگی مکرر زانو معمولاً باعث این نوع آسیب میشود. زمانی این آسیب رخ میدهد که باند IT سفت، تحریک یا ملتهب شود. این سفتی باعث ایجاد اصطکاک در قسمت خارجی زانو در هنگام خم شدن میشود که دردناک است. گاهیاوقات این سندرم باعث درد مفصل ران میشود.
باند ایلیوتیبیال (باند IT) قسمتی طولانی از بافت همبند است که در امتداد قسمت بیرونی پای شما از لگن تا زانو و ساق پا امتداد دارد. باند ایلیوتیبیال به کشیده شدن، پیچش و چرخش لگن شما کمک میکند. همچنین این باند به تثبیت و حرکت پهلوی زانو کمک کرده و در عین حال از قسمت بیرونی ران محافظت میکند.
سندرم باند ایلیوتیبیال یک آسیب غیر تروماتیک استفاده بیش از حد در نظر گرفته می شود که با ضعف زمینه ای عضلات ابدکتور هیپ همراه است. استفاده بیش از حد با خم شدن مکرر زانو ایجاد میشود که معمولاً در بین دوچرخهسواران و دوندگان باعث درد در کناره زانو میشود. همچنین با فعالیت های دیگری مانند دوچرخه سواری، هاکی، شنا، پیاده روی و بسکتبال همراه است.
تشخیص با یک سابقه سلامتی انجام می شود که مشکلات سلامتی و علائم فعلی شما را شرح می دهد. این همچنین شامل یک معاینه فیزیکی و ارزیابی کامل دامنه حرکتی و قدرت زانوهای شما خواهد بود. با استفاده از آزمایشهای خاص، پزشک میتواند بین سندرم باند ایلیوتیبیال و سایر علل بالقوه پشت زانو درد (مانند آرتروز، پارگی منیسک) تمایز قائل شود. برای تشخیص قطعی باید آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا ام آر آی انجام شود.
اکثر مردم به داروهای ضد درد یا ضد التهاب، کمپرس سرد، تمرینات کششی و تقویتی پاسخ می دهند. همچنین لازم است که فرد برای مدتی فعالیت خود را محدود کند تا درد به حداقل برسد، از آسیب بیشتر جلوگیری شود و زانو به طور کامل بهبود یابد. گاهی اوقات سونوگرافی و الکتروتراپی برای کاهش تنش توصیه می شود. در همین حال، برخی حتی ممکن است برای درمان آسیب به جراحی نیاز داشته باشند.
اکثر بیماران از سندرم باند ایلیوتیبیال بهبود می یابند، اما معمولا هفته ها یا ماه ها طول می کشد تا بدون درد یا ناراحتی به فعالیت کامل بازگردند.
بیشتر بخوانید: مقاله سندرم باند ایلیوتیبیال
منیسک یک پد غضروفی هلالی شکل در زانو است که به عنوان ضربه گیر عمل می کند. پارگی منیسک به عنوان یک آسیب شایع زانو در نظر گرفته می شود و به دلیل پیچش ناگهانی یا ضربه شدید به خصوص در محیط های ورزشی ایجاد می شود.
آسیب می تواند به صورت مجزا یا همراه با آسیب های رباط رخ دهد. همچنین بسته به میزان آسیب می تواند از جزئی تا شدید متغیر باشد.
پارگی منیسک بر اساس گرفتن شرح حال کامل و معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود. برای تأیید تشخیص، ممکن است نیاز به انجام آزمایشهای تصویربرداری مانند MRI، اشعه ایکس یا آرتروسکوپی نیز باشد.
درمان فوری آسیب های منیسک شامل روش RICER (استراحت، یخ، فشرده سازی، بالا بردن و ارجاع) است. رعایت این پروتکل در عرض 48 تا 72 ساعت برای کاهش درد و مراقبت فوری پزشکی بسیار مهم است. علاوه بر این، پروتکل No HARM نیز باید اعمال شود – بدون گرما، بدون الکل، بدون دویدن یا فعالیت، و بدون ماساژ. به کاهش تورم و خونریزی زانوی آسیب دیده کمک می کند.
از طریق فیزیوتراپی، ماهیچه های اطراف زانو و پاهای شما را می توان تقویت کرد و باعث ایجاد ثبات و حمایت از مفاصل زانو می شود. حتی ممکن است بیمار مجبور باشد از زانوبند استفاده کند که به طور خاص برای حمایت از آسیب منیسک طراحی شده است. با این حال، اگر درد ادامه یابد و علیرغم تلاشهای توانبخشی زانوی شما قفل شود، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند.
پیش آگاهی مثبت پس از پارگی منیسک امکان پذیر است. بیماران می توانند از طریق درمان محافظه کارانه یا جراحی به این امر دست یابند. ورزشکاران حتی می توانند برگردند و در رشته های ورزشی خود به رقابت بپردازند. با این حال، این نیز درست است که وقتی غضروف آسیب دید، نمی توان آن را به خوبی ترمیم کرد. به همین دلیل است که همه باید به دنبال راه هایی برای جلوگیری از پارگی مینیسک باشند (مانند تمرین قدرتی عضلات اطراف زانو، مکانیک مناسب بدن یا حفظ وزن سالم).
بیماری آزگود اشلاتر یک آسیب شایع در استفاده بیش از حد است که بر صفحه رشد در سینه تیبیا تأثیر می گذارد و باعث التهاب و درد می شود. این بیماری عمدتاً نوجوانان را در طول جهشهای رشد تحت تأثیر قرار میدهد و در افرادی که در ورزشهایی که شامل دویدن، پریدن و تغییر مسیر سریع است شرکت میکنند، شایعتر است.
درمان معمولاً شامل استراحت، یخ، فشردهسازی و افزایش ارتفاع (RICE)، همراه با داروهای ضد التهابی و فیزیوتراپی برای تقویت عضلات اطراف است. در بیشتر موارد، با بسته شدن صفحه رشد، این بیماری خود به خود برطرف می شود.
بیشتر بخوانید:مقاله بیماری ازگود اشلاتر
سندرم درد پاتلوفمورال، که به عنوان زانوی دونده نیز شناخته می شود، با درد در اطراف کاسه زانو (کشکک) مشخص می شود و به دلیل عدم تعادل و ناهماهنگی در عضلات و ساختارهای اطراف زانو ایجاد می شود. در ورزشکارانی که در ورزش هایی شرکت می کنند که شامل خم شدن مکرر زانو است، مانند دویدن، دوچرخه سواری و پریدن، رایج است.
گزینه های درمانی شامل فیزیوتراپی برای تقویت عضلات اطراف زانو، بهبود انعطاف پذیری و اصلاح عدم تعادل، و همچنین استفاده از ارتز یا درج کفش برای حمایت از پاها و کاهش استرس روی مفصل زانو است.
ماهیچه های ران را می توان به دو گروه اصلی تقسیم کرد: همسترینگ و چهار سر ران. همسترینگ شامل سه ماهیچه – عضله دوسر فموریس، نیمهتندینوزوس و نیمه غشایی – است که از ران تا زانو در امتداد پشت ساق شما کشیده میشوند.
این ماهیچه ها با هم کار می کنند تا خم شدن زانو و اکستنشن لگن را امکان پذیر کنند. در همین حال، عضلات چهار سر ران در قسمت قدامی ران شما، بین لگن و زانو قرار دارند. آنها از طریق تاندون های مربوطه به لگن، استخوان های لگن، استخوان ران (استخوان های ران) و کشکک (کاسه زانو) شما متصل می شوند.
کشیدگی عضلات چهارسر ران و همسترینگ آسیبهای رایج عضلانی هستند که زمانی اتفاق میافتند که فیبرهای عضلانی بیش از حد کشیده میشوند و منجر به پارگی میشوند. این آسیبها در ورزشهایی که نیاز به دوی سرعت، پریدن یا تغییر مسیر ناگهانی دارند، شایع هستند.
درد در ناحیه زانو را نادیده نگیرید زیرا ممکن است نشانه آسیب زانو باشد. برای تصمیم گیری آگاهانه، داشتن اطلاعات دقیق و جامع از یک متخصص پزشکی معتبر ضروری است. تیم جراحی دکتر حسین اکبری اقدم فلوشیپ جراحی زانو با داشتن تجربه های ارزشمند در جراحی ورزشکاران کشور، می توانید مطمئن باشید که از تکنیک های جراحی مناسب استفاده می شود و عوارض احتمالی را به حداقل می رساند و خطرات آسیب مجدد را کاهش می دهد.
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به دکتر حسین اکبری اقدم میباشد.