PRP ( پی آر پی ) به معنای سرم غنی‌ شده از پلاکت است. پایه و اساس عملکرد این روش، استفاده از توان بیولوژیک بدن خود بیمار برای ترمیم در پاسخ به آسیب‌های موجود است. پلاکت‌ها مواد رشدی و ترمیم‌کننده زیادی دارند و در این ‌صورت، تزریق مقدار غنی ‌شده از پلاکت که با استفاده از پی‌آرپی به 5 برابر نرمال می‌رسد، می‌تواند باعث افزایش تعداد سلول‌ها و ترمیم بافت‌های صدمه دیده در غضروف و لیگامان‌ها شود. به ‌همین دلیل است که این روش در درمان آرتروز زانو کاربرد دارد و غالبا به‌ عنوان یک روش درمانی موثر شناخته می‌شود.

در روش تزریق پی آر پی در زانو، ابتدا مقداری خون از بیمار دریافت شده و سپس نمونه خون به مدت چند دقیقه در دستگاه سانتریفیوژ قرار می‌گیرد. پس از آن این دستگاه خون را تفکیک کرده و در واقع سلول‌های قرمز خون، گلبول‌های سفید خون، پلاسما و پلاکت‌ها را جدا می‌کند. در این‌ صورت این نمونه خون برای استخراج پی آر پی مورد استفاده قرار گرفته و با بی‌حس کردن زانو، پی آر پی به‎ دست آمده به زانو تزریق خواهد شد.

در واقع در این روش، سلول‌های فعالی که در روند ترمیم فعالیت دارند، از خون جدا شده و با غلظت بالا و کنترل‌شده‌ای، متناسب با شدت آرتروز زانو، در مفصل تزریق می‌شوند. در این‌ صورت، عوامل رشد موجود در پلاکت‌های خون باعث ایجاد بافت‌های جدید شده و التهاب موجود در بافت را نیز کاهش می‌دهند.

اثرات درمانی این روش، پس از گذشت 3 تا 4 روز آغاز می‌شود و حداکثر اثر آن در حدود 4 هفته پس از انجام تزریق است. در این ‌صورت، می‌توان گفت حداقل 3 تزریق پی آر پی هر کدام با فاصله 1 تا 4 هفته می‌تواند در درمان آرتروز زانو موثر باشد. برای این منظور غالبا توصیه می‌شود که تزریق دوم به فاصله یک هفته پس از تزریق اول و تزریق سوم نیز به فاصله 10 تا 30 روز پس از تزریق دوم انجام شود. همچنین می‌توان گفت اثرات این درمان تسکینی و موقتی نیست و غالبا برای اکثر بیماران در درمان آرتروز زانو موثر واقع می‌شود